Ontwikkelingsgeschiedenis van elektronische componenten

De ontwikkelingsgeschiedenis van elektronische componenten is eigenlijk een verkorte geschiedenis van elektronische ontwikkeling. Elektronische technologie is een nieuwe technologie die eind 19e eeuw en begin 20e eeuw is ontwikkeld. Het heeft zich het snelst ontwikkeld en werd in de 20e eeuw op grote schaal gebruikt. Het is een belangrijk symbool geworden van de ontwikkeling van moderne wetenschap en technologie.
Elektronische componenten
Elektronische componenten
In 1906 vond de Amerikaanse uitvinder De Forest Lee de vacuümtriode (elektronenbuis) uit. De eerste generatie elektronische producten gebruikte elektronische buizen als kern. Eind jaren veertig werd de eerste halfgeleidertriode ter wereld geboren. Het is klein, licht, energiebesparend, lange levensduur en andere kenmerken. Het werd snel door verschillende landen toegepast en verving de elektronische buis in een groot assortiment. Eind jaren vijftig verscheen het eerste geïntegreerde circuit ter wereld, dat veel elektronische componenten, zoals transistors, op een siliciumchip integreerde, waardoor elektronische producten meer geminiaturiseerd werden. Geïntegreerde schakelingen hebben zich snel ontwikkeld van kleinschalige geïntegreerde schakelingen naar grootschalige geïntegreerde schakelingen en zeer grootschalige geïntegreerde schakelingen, waardoor elektronische producten zich ontwikkelen in de richting van hoog rendement, laag energieverbruik, hoge nauwkeurigheid, hoge stabiliteit en intelligentie. Omdat de vier fasen die de ontwikkeling van elektronische computers doormaakt de kenmerken van de vier fasen van de ontwikkeling van elektronische technologie volledig kunnen verklaren, beschrijft het volgende de kenmerken van de vier fasen van de ontwikkeling van elektronische technologie vanuit de vier fasen van de ontwikkeling van elektronische technologie: elektronische computer.